Monday, November 14, 2011

Evening Idiot


Pernah ga sih dalam hidup kamu melakukan suatu hal bodoh yang bisa dibilang 'idiot' atau mungkin 'autis' ? Kalo kamu inisiatif bertanya padaku, aku bilang 'Iya.' Tidak, 'Sering'
Aku seringkali melakukan banyak hal bodoh yang menyangkut dengan harga diri. Tapi toh aku melakukannya tanpa malu sama sekali dan cenderung cuek-cuek aja sekalipun orang-orang tertawa sama kebodohan yang aku lakukan. Bahkan aku seringnya ikut tertawa. Ya, menertawakan kebodohan diri sendiri.

Baru saja tadi, kira-kira pukul 04:30pm aku otw pulang ke rumah. As usual aku naik angkutan umum bareng teman-temanku. Kami ngobrol ngalor-ngidul. Bahasnya masalah Kiamat, film-film garapan Hollywood yang menunjukkan tentang para Illuminate dan Freemason, saling membuka 'mata-mata kami dan mencari tanda-tanda' keberadaan para mason. Pokoknya ngobrol tingkat dewa deh yang kadang aku suka minta temanku untuk mengulangi apa yang dia bicarakan karena aku ga ngerti. Kami ngobrol seru banget sampe salah seorang Ibu paruh baya turun dari angkot, ngasihin ongkosnya ke supir angkot, dan kemudian sang supir marah-marah sama Ibu tadi yang umurnya jauh lebih tua daripada sang supir.

Kontan kami bertiga (aku, Nuni, dan Ifan) speechless. Kalo yang ada di pikiran aku sih aku pengen banget nabok tuh supir. Kayak yang ga punya Ibu aja kasar banget tuh ngomongnya. Tapi mikir juga sih mungkin dia lagi butuh duit lebih dan going insane mikir gimana nyari duit. Tapi ya ga gitu juga kali sama orang yang lebih tua. Ga sopan banget ga punya etika. Itu yang ada di pikiran aku, gatau deh mereka berdua mikirin apa. Tapi kemudian si Ifan bilang ke Nuni, "Aku minjem seribu yah." Aku tanya ke dia, "Hah? Buat apaan?" Terus si Ifan bales, "Itu ari kamu bisi ditagih lagi ongkosnya."

Setelah itu obrolan kami tentang hal-hal absurd tentang mason berlanjut sampai angkot yang kami naiki hampir sampai menuju tujuan kami; tepian Cijeunjing.
Selama 3 tahun ya aku tuh bayar ongkos 2 rebu dari Cimahi Mall/Dustira sampe Padalarang. Eh ya males banget nambahin duit seribu (kan lumayan buat beli gorengan) mana duitnya pas lagi buat ongkos naik angkot yang satunya lagi. Nah ini, tiba-tiba minta duit lebih. Marah-marah lagi! Tiba-tiba aku mempunyai ide. Temanya : Pembalasan.

Ifan : "Nun aku pinjem duit ya seribu."
Nuni : *ngangguk-ngangguk sambil ngeluarin seribu dari sakunya*
Aku : "Aaah aku mah gakan ditambahin aaah~"
Ifan : "Ari kamu bisi ditagih lagi. Ibu yang tadi juga ditagih lagi."
Aku : "Bae."
Nuni : "Bener siah yah?"
Aku : "Bener."
Nuni : "Yaudah atuh nih ini ongkos di kamu."
Aku : *ngambil ongkos mereka sambil nyengir*
Nuni : "Kiri, Maaang~"

Angkot pun berhenti. Dan kita turun dari angkot. Aku ngasihin ongkos ke sang supir sambil nyengir. Dan ketika aku berbalik, selangkah kemudian sang supir manggil-manggil aku lagi. Aku mikir "Wah jangan-jangan si Emangnya masih kangen sama aku atauu..."

Simang : "Neng ongkosnya kurang seribu ewang..."

Mampus. Gue balik badan.

Aku : "Apa Mang?" *pasang tampang watados*
Simang : "Ini ongkosnya kurang tambahin aja seribu seribu."
Aku : "Hah? Biasanya juga segitu, Mang.."
Simang : "Udah tambahin aja seribu masing-masing!" *nadanya maksa sambil minta uang lagi ke gue*
Aku : "Biasanya juga dua ribu yey," *cengar-cengir*
Simang : "Preman juga bayarnya 4 ribu, Neng."
Aku : (Ya terus?) "Yaudah atuh kalo gamau mah siniin lagi uangnya."
Simang : "Eh ga gitu Neng. Udah tambahin aja seribu." *maksa*
Aku : (Jurus terakhir) "Ya gimana atuh Mang aku gapunya uang lagi..." *muka dipaksa memelas, tapi yang ada jadi kaya orang bego*
Simang : *pasang tampang bete beud dan langsung tancap gas*
Aku : *ngedadahin simang sambil tersenyum bego*

Si Ifan sebelah gue langsung ngakak ga berhenti. Aku yang daritadi nahan ketawa langsung ngakak bareng dia puas banget. Nuni dengan kejamnya meninggalkan aku dan Ifan melawan godaan simang angkot. Terus dia balik lagi sambil nyengir terus nanya, "Gimana?" Aku nyeritain kronologis kejadiannya kayak yang diatas sambil ngakak. Si Ifan juga puas ngakak. Ifan bilang kebegoan aku ada 2;pertama yang "Yaudah atuh kalo gamau mah siniin lagi uangnya" dan muka bego aku yang gatau malu. Tapi dia protes apalagi gitu lupa terus aku bilang deh, "Yaudah atuh Fan masa harus aku perpanjang percakapan singkat antara aku sama simang? Masa harus bilang "Eh mang, elooo (gaya ngomong ala si Wendy Cagur yang keselek salak) udah berapa taun nih nyupir angkot ini? Gueee udah 3 tahun naik angkot ini ga pernah ditagih-tagih lagi. Jangan blagu eloooo~" *sambil bawa pisau buat nusuk* Si Ifan sama Nuni langsung ngakak. Aku juga ikutan. Puas deh kita ngakak tadi sore menjelang Maghrib.

Cuma seribu men, tapi gue harus rela mengorbankan harga diri gue buat kaya gituan. Mungkin lo bilang gue idiot banget gitu ya padahal cuma seribu ha ha ha. Tapi jangan lo lupakan Ibu separuh baya tadi. Tahu hukum alam? Atau yang biasa kita sebut 'karma'? Nah itu.

Bodoh? Ya aku tahu. Hanya terkadang saat kamu jenuh menjalani kehidupan kamu yang serba ribet, kadangkali kau perlu melakukan sesuatu yang menghibur diri kamu atau nilai plusnya adalah ikut menghibur orang lain. Senang rasanya jika kamu bisa membuat orang lain tertawa karena kekonyolanmu. Menghapus dukanya dengan tawa lepas meski kau harus mengorbankan harga dirimu turun gope. Dan sekarang, entah sudah berapa gope harga diriku turun.

1 comment:

  1. hahaha, ini bener konyol Sa, :ngakak
    ditunggu cerita cerita yg lainnya yaa :p

    ReplyDelete

Write a comment